- Jakie są najczęściej występujące bariery w przestrzeganiu zaleceń EULAR dotyczących aktywności fizycznej?
- Jakie różnice między krajami mogą wpływać na wdrożenie zaleceń EULAR?
- Jakie badania jakościowe są prowadzone w Danii w kontekście reumatologii?
- Jakie bariery zostały opisane przez pielęgniarki i lekarzy w badaniach dotyczących aktywności fizycznej?
- Co wskazuje na wspólny czynnik sprzyjający wdrażaniu aktywności fizycznej w opiece reumatologicznej?
Analiza barier i czynników sprzyjających
Na kongresie EULAR 2024 Mohamed Saadi przedstawił systematyczny przegląd, który analizował bariery i czynniki sprzyjające przestrzeganiu zaleceń EULAR dotyczących aktywności fizycznej. Z 68 wybranych artykułów zidentyfikowano 29 różnych tematów, z czego 9 miało charakter społeczny, 16 środowiskowy, a 4 systemowy. Pięć najczęściej występujących tematów to wsparcie rodziny i przyjaciół, wsparcie ze strony personelu medycznego, koszty oraz dostęp lub bliskość do programów adaptowanych i nadzorowanych.
Różnice między krajami i dalsze badania
Zidentyfikowane bariery i czynniki sprzyjające mogą różnić się na poziomie krajowym. Społeczne aspekty obejmują poziom dostępnego wsparcia, presję społeczną lub wstyd związany z ciałem oraz włączanie aktywności fizycznej do codziennego życia, takie jak spacery z psem czy zabawa z dziećmi. Czynniki systemowe mogą obejmować koszty i wsparcie finansowe, a środowiskowe - takie jak pogoda, bezpieczeństwo i transport potrzebny do dotarcia na miejsce aktywności fizycznej. Wszystkie te czynniki wpływają na wdrożenie zaleceń na poziomie indywidualnym.
W celu lepszego zrozumienia tych różnic i dostosowania strategii do każdego kraju, naukowcy planują opracowanie kwestionariusza, który będzie używany w czterech krajach europejskich. Ma to na celu dalsze identyfikowanie barier i czynników sprzyjających przyjęciu i przestrzeganiu zaleceń EULAR dotyczących aktywności fizycznej.
Badania jakościowe w Danii
Podobne badania jakościowe są już prowadzone w czterech ambulatoryjnych klinikach reumatologicznych w Danii. Obejmowały one 10 dni obserwacji w praktyce klinicznej, podczas rutynowych konsultacji pacjentów z lekarzami i pielęgniarkami. Dodatkowo przeprowadzono 12 indywidualnych, półstrukturalnych wywiadów z lekarzami, pielęgniarkami i liderami klinicznymi. Tanja Thomsen, pierwsza autorka i prezenterka pracy na kongresie EULAR, osobiście przeprowadziła wszystkie obserwacje i wywiady.
Bariery opisane przez pielęgniarki i lekarzy były związane głównie z umiejętnościami, kompetencjami oraz rolą zawodową lub tożsamością. Podkreśla to potrzebę ukierunkowanego szkolenia wśród pracowników służby zdrowia, aby mogli oni zapewnić odpowiednie wskazówki dotyczące aktywności fizycznej. Przeszkody opisywane przez zarządzanie kliniczne dotyczyły kontekstu środowiskowego i zasobów, głównie brak fizycznych i klinicznych zasobów do udzielenia odpowiednich wskazówek.
Optymizm jako czynnik wspomagający
Wspólnym czynnikiem sprzyjającym, opisywanym przez informatorów, był optymizm, który ujawniał wspólne przekonania na temat możliwości i potencjału wprowadzenia wskazówek dotyczących aktywności fizycznej jako rutynowej opieki reumatologicznej. Łącznie, te dwa badania dostarczają cennych informacji na temat czynników, które należy uwzględnić przy wdrażaniu zaleceń dotyczących aktywności fizycznej dla osób z chorobami reumatycznymi i układu mięśniowo-szkieletowego.
Źródło: MedicalXpress
