- Co to jest zespół zaburzenia zaangażowania poznawczego (CDS)?
- Jakie są różnice między CDS a ADHD?
- Jakie są trudności w diagnozowaniu CDS?
- Jakie są metody wsparcia i leczenia CDS?
- Dlaczego świadomość na temat CDS jest ważna?
Co to jest CDS?
Zespół zaburzenia zaangażowania poznawczego po raz pierwszy został opisany przez psychologów w latach 60. i 70. XX wieku, kiedy zauważyli, że niektórzy ludzie wykazują te cechy bardziej uporczywie niż inni. W przeciwieństwie do ADHD, które obejmuje nadpobudliwość i impulsywność, CDS charakteryzuje się powolnym tempem poznawczym. Choć nie jest oficjalnie uznawany za odrębne zaburzenie w Diagnostycznym i Statystycznym Podręczniku Zaburzeń Psychicznych (DSM), rosnąca liczba badań sugeruje, że zasługuje na osobną uwagę.
Rozpoznawanie CDS
Diagnoza CDS jest trudna, ponieważ nie ma oficjalnych kryteriów. Niektórzy psychologowie stosują kombinację kwestionariuszy i obserwacji behawioralnych, aby ocenić takie objawy jak częste marzenia na jawie, zamglenie umysłowe i wolne tempo przetwarzania informacji. Rodzice i nauczyciele często zgłaszają, że dzieci z CDS wydają się "nieobecne" lub potrzebują więcej czasu na odpowiedzi na pytania i wykonywanie zadań.
Powolne tempo przetwarzania oznacza, że ludzie potrzebują więcej czasu na przyswojenie informacji, zrozumienie ich i odpowiedź. Na przykład w szkole uczeń z wolnym tempem przetwarzania może potrzebować więcej czasu na odpowiedź na pytanie lub ukończenie zadania, ponieważ jego mózg przetwarza informacje w wolniejszym tempie. To nie wynika z braku inteligencji czy wysiłku, ale z naturalnej pracy mózgu.
Wsparcie i leczenie CDS
Wsparcie i leczenie CDS wciąż się rozwija. Terapia poznawczo-behawioralna (CBT) jest często stosowana, aby pomóc ludziom rozwijać lepsze sposoby radzenia sobie i poprawić koncentrację. Niektórzy badacze badają zastosowanie leków stymulujących podobnych do tych stosowanych w leczeniu ADHD, ale dowody są wciąż niejednoznaczne.
Zmiany stylu życia, takie jak stabilna rutyna snu i regularne ćwiczenia, są również zalecane, aby pomóc w zarządzaniu objawami. Jednym z największych problemów jest brak świadomości. Wiele osób, w tym niektórzy pracownicy służby zdrowia, może lekceważyć CDS jako lenistwo lub brak wysiłku. Ten stereotyp może uniemożliwić ludziom szukanie pomocy i otrzymanie wsparcia, którego potrzebują.
Chociaż CDS nie jest oficjalnie uznawanym zaburzeniem, może wpływać na znaczną część populacji. Badania sugerują, że może być równie powszechne jak ADHD, które dotyka około 5%-7% dzieci. Zrozumienie CDS jest kluczowe, ponieważ może pomóc osobom dotkniętym tym syndromem uzyskać potrzebne wsparcie. Rozpoznanie, że zachowanie związane z CDS nie jest tylko cechą osobowości, ale potencjalnym wskaźnikiem szerszego problemu, pozwala lepiej wspierać ludzi w zarządzaniu objawami i poprawie jakości życia.
Źródło: MedicalXpress
